ROŚLINNOŚĆ

Szata roślinna Zwardonia uległa znaczącym przemianom w wyniku kilku wiekowej działalności człowieka na tym terenie. Przekształcenia zostały spowodowane osadnictwem. Zasiedlający ten obszar osadnicy zajmowali niżej położone tereny pod zabudowę oraz pod pola uprawne. Mniej strome części stoków górskich zamieniły się także w pola uprawne. Podobne zjawisko występowało w dnach dolin. Z biegiem czasu gospodarowanie człowieka wywarło wpływ na charakter obecnych lasów. Dużą część lasów wykarczowano pod uprawy i osiedla. Wpływ na kurczenie się terenów leśnych miało pasterstwo oraz szałaśnictwo. Działające w regionie huty żelaza i szkła przyczyniły się do szybszego wyrębu drzew, ponieważ węgiel drzewny stanowił wtedy jedyny wysokokaloryczny opał.
Początkowo do wysokości 800 m dominował las jodłowo - bukowo - świerkowy z domieszką jaworu. Po masowych wyrębach ich miejsce zajęły uprawy świerka i tylko w wyższych partiach, powyżej 850 m można jeszcze spotkać zachowane w stanie naturalnym pojedyncze jodły i buki. Świerk stanowi obecnie około 75 % drzewostanu.
Występuje piętrowy układ roślinności. Podobnie jak to było w przypadku klimatu, tak i w przypadku roślinności mamy cztery piętra, ale tylko jedno dotyczy Zwardonia. Do wysokości 700 m dominują uprawy, miejscami poprzetykane lasami mieszanymi z przewagą świerku. W miejscach podmokłych można spotkać olszynę szarą, czasem też czarną.
Jedynym piętrem roślinnym jest:

- regiel dolny

Występuje na wysokości 600 m do 954 m. Nie dominują tu jak niegdyś lasy bukowe. Buczyna karpacka zastąpiona została świerkiem i tylko niewielkie jej powierzchnie można jeszcze gdzieniegdzie spotkać. W tych miejscach runo leśne obfituje w kilka gatunków żywców oraz bardzo licznie występujące rośliny takie jak: rzeżucha trójlistkowa, marzanka wonna, szczyr trwały, gwiazdnica gajowa, przetacznik górski, tojeść gajowa, kokorycz pusta, wawrzynek wilczełyko, śnieżyczkę przebiśnieg. Tam gdzie buczynę zastąpił świerk, występują jeszcze dość spore domieszki jodły oraz pojedyncze buki i jawory. Poszycie leśne jest jednak bardzo ubogie, pokryte dużymi ilościami igliwia, spod którego wyrastają paprocie i borówka czarna. Z krzewów spotyka się wiciokrzew czarny, jarzębinę, dziki bez.

Pozostałe trzy piętra roślinne to regiel górny (1400 m), piętro kosodrzewiny (od 1400 m do 1650 m) oraz piętro halne czyli alpejskie (od 1650 m).

Warto wspomnieć o rosnących w zwardońskich lasach grzybach jadalnych. Najpospolitsze to podgrzybek brunatny. W lasach świerkowych występuje borowik prawdziwy, kurka oraz opieńka miodowa (szkodnik świerka). Na skraju lasów i na polanach pojawia się czasem rydz prawdziwy, w cieniu modrzewi spotkać można maślaka żółtego, zaś w brzozowo - osikowych zagajnikach różne gatunki koźlarzy.
Zespoły łąkowe najczęściej występują wśród lasów na większych spłaszczeniach zboczowych. Polany te w większości spełniają rolę pastwisk, a czasem znajdują się na nich także kośne łąki górskie. Polany powstały najczęściej poprzez działalność człowieka. Roślinność porastająca polany jest uboga, największe rozprzestrzenienie zajmuje bliźnianka wyprostowana, zwana przez miejscową ludność "psią trawką", oraz mietlica zwyczajna. Polany powstałe w wyniku osuwisk mają glebę zakwaszoną, a roślinność kwaśnolubną. Łąki występują w dnach dolin na terenach zwykle podmokłych. W związku z tym występują tu rośliny z rodziny sitowych i turzycowatych. Rosną one także na krawędziach wyższych teras.